W ostatnim czasie coraz częściej w wielu domach można spotkać terrarium, w którym zamieszkują pająki hodowlane. Wśród tych bezkręgowców, największą furorę zrobiły pająki z rodziny ptasznikowatych.
Rodzina ptaszników obejmuje około 850 gatunków pająków. Cechą charakterystyczną pierwotnych osobników tego gatunku jest masywne ciało oraz dwa potężne zęby jadowe ułożone równolegle i skierowane ku dołowi. Z kolei u pająków wyżej rozwiniętych zęby są niewielkie i umieszczone tak, że działają jak szczypce.
Ptaszniki hodowlane – dlaczego najczęściej zamieszkują domowe terraria?
Istnieje wiele przesłanek, które zadecydowały o tym, że pająki te są jednymi z najpopularniejszych bezkręgowców zamieszkujących domowe terraria. Niewielkie wymagania przestrzenne oraz żywieniowe sprawiają, że są to idealne pająki dla początkujących hodowców. Niektóre ptaszniki potrafią żyć z własnego wyboru ponad rok bez spożywania jakiegokolwiek pokarmu. O tym, że osobniki te bardzo często goszczą w wielu domach decyduje ich nieduża cena zakupu oraz minimalne koszty utrzymania. Zwierzę to można pozostawić bez opieki w domu na dość długi czas. Ponadto istnieje względnie niskie niebezpieczeństwo hodowli tych pająków. Dotychczas oficjalnie nie odnotowano śmiertelnego przypadku ukąszenia przez przedstawiciela rodziny Theraphosidae. Te pająki niejadowite szybko i bezproblemowo się rozmnażają. Często się zdarza, że ilość potomstwa w kokonie sięga nawet do tysiąca jajeczek. Ptaszniki są powszechnie dostępne na rynku w wielu sklepach zoologicznych.
Czym karmić małe ptaszniki?
W menu małych pająków muszą koniecznie znajdować się świerszcze, larwy trojszyka oraz larwy much. Należy odpowiednio dobierać wielkość ofiar, by mały pająk mógł je bez problemu złapać. W razie potrzeby można podać martwą larwę przekrojoną na połowę. Natomiast w miarę wzrostu ptasznika można mu podawać coraz większy pokarm. Wśród wielu owadów konsumowanych przez te pająki można wymienić dorosłe muchy, motyle, gąsienice barciaka popularnie zwane molami woskowymi, larwy mącznika młynarka, świerszcze oraz karaczany. Dorosłym osobnikom można też podać koniki polne lub ćmy. Ponadto istnieje możliwość karmienia dorosłych pająków kręgowcami, wśród których można wymienić: ptaki, nieduże gryzonie, żaby, węże oraz jaszczurki. Należy pamiętać o tym, że podając naszemu ptasznikowi żywy pokarm większego kalibru może on ucierpieć w wyniku z konfrontacji z ofiarą.
Jakiego pająka powinien wybrać początkujący hodowca?
Wybór pierwszego pająka jest często dla początkującego hodowcy dużym problemem. Zatem jakiego osobnika powinien on wybrać? Doświadczeni hodowcy zazwyczaj podpowiadają, aby zakupił on najlepiej pająka naziemnego takiego jak Brachypelma bądź Acanthoscurria. Natomiast jeżeli chodzi o pająki nadrzewne to polecane są osobniki z rodzaju Psalmopoeus. Należy też wrócić dużą uwagę na wybór odpowiedniego terrarium. Ogólnie mówiąc powinno ono mieć długość cztery razy większą od długości ciała pająka. Jeżeli chodzi o pająki nadrzewne to wysokość terrarium powinna wynosić do czterdziestu centymetrów, a podstawa mieć kwadrat o boku dwadzieścia centymetrów. Z kolei pająki podziemne powinny mieć dostarczone około dwadzieścia pięć centymetrów ziemi żeby mogły swobodnie w niej kopać. W terrariach powinien koniecznie znajdować się pojemnik na wodę oraz kryjówka. Hodowlane ptaszniki mogą przebywać w temperaturze pokojowej i nie wymagają żadnego dodatkowego oświetlenia.
Wśród pająków nie brakuje osobników, które można określić mianem toksycznych zabójców.
Na świecie żyją agresywne pająki, które poprzez ukąszenie mogą nawet zabić człowieka. Jednym z najbardziej agresywnych bezkręgowców jest Latrodectus hasselti, bliski kuzyn powszechnie znanej czarnej wdowy. Ten dorosły pająk osiąga niewielkie rozmiary, wynoszące około jednego centymetra, W jego jadzie znajduje się neurotoksyna, dlatego też ugryzienie może mieć skutek śmiertelny. Jedynym skutecznym lekarstwem jest antidotum, które należy podać w dużych dawkach niezwłocznie po ukąszeniu. Pająki te najczęściej występują w środowisku naturalnym w południowej i wschodniej części Azji oraz w Australii. Drugim niebezpiecznym pająkiem jest Atrax robustus, występujący głównie w Sydney i Nowej Południowej Walii. Znane są sytuacje, że pająki tego gatunku biegały za ludźmi, aby ich ukąsić. Niemniej najbardziej zabójczym pająkiem jest Latrodectus mactans, zwany inaczej czarną wdową. Nazwa ta pochodzi stąd, że samica najczęściej zjada swego partnera. Pająki te bardzo często spotykane są w Ameryce Północnej. Przeciętna długość ciała dorosłej samicy wynosi około dziesięć mm, a czasem sięga do 50 mm. Neurotoksyny jad czarnej wdowy jest piętnaście razy silniejszy niż jad grzechotnika. Ukąszenie jest niebezpieczne zwłaszcza dla młodych ludzi, w wieku poniżej szesnastego roku oraz starszych, w wieku powyżej sześćdziesięciu lat. Czarna wdowa nigdy nie atakuje człowieka bez konieczności, lecz tylko wtedy gdy musi się bronić.
Niegroźne pająki z rodziny ptasznikowatych cieszą się coraz większą popularnością na rynku zoologicznym. Niewielkie wymagania przestrzenne oraz pokarmowe sprawiają, że bezkręgowce te znajdują coraz więcej nabywców.