Kto kiedyś widział gromadę młodych kirysków śpiesznie przemierzających akwarium lub obserwo­wał burzliwe zachowanie dorosłych samców w trak­cie tarła, nie będzie się mógł więcej obyć bez tych ,.zamiataczy akwarium”.
Kiryski najlepiej jest hodować w jednogatunkowym akwarium. W tym celu bierzemy jedną samicę i dwa do trzech samców, które łatwo jest rozpoznać po wysmukłym kształcie.
Kirysek pstry, który najczęściej oferowany jest w handlu, nie ma zbytnich wymagań cieplnych (18 do 22°C). Obecnie nabyć można wiele innych cie­płolubnych gatunków kirysków. Ryby te nie potrze­bują bardzo dużego zbiornika. Dno przykrywamy warstwą dokładnie wypłukanego piasku, bowiem chętnie w nim kopią. Z kamieni lub korzeni buduje­my kilka kryjówek, do przyknrjia dna stosujemy włókna torfowe. Nie zaleca się drobnopierzastych roślin, nonieważ łatwo pokrywają się osadem pod­rywanym przez ryby z dna akwarium
W żywieniu kiryski są zupełnie niewybredne. Jedzą każdy pokarm odpowiedniej wielkości, który im się ,,pod wąs” nawinie. Chętnie pobierają pokarm z dna. Osobliwy jest rozród kirysków. W tym celu musimy mieć dość duże akwarium. Gdy samce za­czynają energicznie gonić za samicą, czyści ona pyskiem na kamieniach lub szybie akwarium miej­sca tarliskowe. Samica wyciera się kolejno z wielo­ma samcami. Podczas tarła samica, mocno przytrzy­mywana przez samca, składa jaja do kieszonki utworzonej z przyciśniętych do siebie płetw brzusz­nych. Następnie przykleja ikrę w oczyszczonych uprzednio miejscach. Jeżeli chcemy wychować młode kiryski powinniśmy po tarle usunąć rodziców z akwarium.
Ponieważ kiryski, gdy są dorosłe najchętniej trzy­mają się dna, mogą nam służyć do ożywienia przy- dennych partii akwarium wielogatunkowego