Gekon lamparci (Eublepharis macularius) to jeden z najchętniej wybieranych gadów przez miłośników terrarystyki. Jego łagodne usposobienie, atrakcyjny wygląd i stosunkowo proste wymagania sprawiają, że jest idealnym wyborem zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych hodowców. Poznaj kluczowe aspekty związane z hodowlą gekona lamparciego, aby zapewnić mu zdrowe i komfortowe warunki życia.
Wybór i przygotowanie terrarium dla gekona lamparciego
Optymalne wymiary terrarium to minimum 60x40x40 cm dla jednego osobnika, ale im większe, tym lepiej. Szklane terrarium sprawdzi się najlepiej, zapewniając odpowiednią wentylację i łatwość utrzymania czystości. Niezbędnym elementem jest kryjówka – najlepiej umieścić dwie: suchą i wilgotną. Podłoże powinno być bezpieczne – unikać należy piasku, który może prowadzić do zaczopowania układu pokarmowego. Dobrą opcją są mata kokosowa, ręczniki papierowe lub specjalne podłoża dla gadów.
Ważnym aspektem jest temperatura – w ciepłej strefie powinna wynosić 28–32°C, a w chłodnej około 22–25°C. W nocy może spadać do 18–20°C. Wilgotność powinna oscylować w granicach 30–40%, z wyjątkiem wilgotnej kryjówki, gdzie może być wyższa. Nie można zapomnieć o oświetleniu – gekony lamparcie są aktywne nocą, ale korzystne może być stosowanie lampy UVB o niskiej mocy dla lepszego metabolizmu wapnia.
Co powinien jeść gekon lamparci?
Podstawą diety gekona lamparciego są owady karmowe – świerszcze, karaczany, larwy mącznika i drewnojady. Ważne jest, aby owady były odpowiednio karmione przed podaniem (tzw. gut loading), co zwiększa ich wartość odżywczą. Dieta gekona wymaga suplementacji wapnia oraz witamin, zwłaszcza D3, które pomagają wchłaniać wapń i zapobiegają krzywicy. Wapń powinien być dostępny w miseczce na stałe, a witaminy dodawane do owadów 2–3 razy w tygodniu.
Ilość pokarmu zależy od wieku – młode osobniki powinny być karmione codziennie, a dorosłe co 2–3 dni. Warto także pamiętać o zapewnieniu świeżej wody, najlepiej w płytkiej miseczce, aby uniknąć ryzyka utonięcia. Niektóre gekony akceptują również galaretki owocowe przeznaczone dla gadów, jednak ich podawanie powinno być sporadyczne. Unikaj podawania dzikich owadów, które mogą być nosicielami pasożytów lub zawierać toksyny.
Zdrowie i najczęstsze problemy zdrowotne u gekonów lamparcich
Gekony lamparcie to wytrzymałe gady, ale nieodpowiednia dieta, brak suplementacji czy złe warunki mogą prowadzić do chorób. Jednym z najczęstszych problemów jest metaboliczna choroba kości (MBD), objawiająca się deformacjami ciała, osłabieniem i trudnościami w poruszaniu się – jej przyczyną jest niedobór wapnia i witaminy D3.
Innym powszechnym schorzeniem jest zaczopowanie przewodu pokarmowego, często spowodowane połknięciem nieodpowiedniego podłoża, np. piasku. Warto zwrócić uwagę na apatię, brak apetytu, nadmierne chudnięcie czy zmiany skórne, które mogą świadczyć o infekcjach lub pasożytach.
Problemy ze zrzucaniem skóry wynikają często z niewłaściwej wilgotności – jeśli stara skóra pozostaje na palcach, może doprowadzić do martwicy. Regularne kontrole wagi, obserwacja zachowania i właściwa pielęgnacja pozwolą uniknąć większości problemów zdrowotnych. W przypadku niepokojących objawów należy skonsultować się z weterynarzem specjalizującym się w gadach.
Rozmnażanie gekonów lamparcich
Dojrzałość płciową gekony lamparcie osiągają w wieku około 12 miesięcy. Dobór pary jest kluczowy – najlepiej, aby samiec i samica nie byli rodziną, byli zdrowi i odpowiednio odżywieni. Po udanym kryciu samica składa 1–2 jaja co kilka tygodni przez cały sezon lęgowy.
Jaja powinny być inkubowane w temperaturze 26–30°C w specjalnym inkubatorze z kontrolowaną wilgotnością (około 80%). Co ciekawe, temperatura inkubacji wpływa na płeć młodych – niższe temperatury sprzyjają wykluwaniu się samic, a wyższe samców.
Po około 40–60 dniach wylęgają się młode gekony, które powinny być karmione drobnymi owadami i przebywać w osobnym terrarium. Warto pamiętać, że rozmnażanie gekonów wymaga odpowiedniego przygotowania i zaplecza, a nieprzemyślana hodowla może prowadzić do problemów zdrowotnych u samicy i nadmiaru młodych, dla których trudno znaleźć nowych opiekunów.