Obydwa są blisko spokrewnione z pielęgnicami. Pierwszy występuje w Indiach i Indochinach, drugi zaś w tropikach Ameryki Południowej. O badisie błękitnopłetwym wspomniano już w propozycjach dotyczących akwarium wielogatunkowego, jednak można go także hodować w akwarium jednogatunkowym. Obydwa gatunki przeznaczone są dla mi­łośników spokojnych ryb.

Urządzenie akwarium powinno odpowiadać propo­zycjom p W każ­dym przypadku należy zadbać o wystarczającą kry­jówkę z kamieni, korzeni i łupin orzecha kokosowe­go. Badis, przede wszystkim samce, obejmują wokół wspomnianych już miejsc ukrycia rewir, którego bronią przed niepożądanymi gośćmi. W małym akwarium trzymamy razem jednego samca i dwie samice, w większym zbiorniku hodować można więcej par. Ryby nie wymagają specjalnej prze­strzeni. Kryją się w swych pieczarach, wychodzą tylko, by zdobyć pokarm lub ubiegać się o sami­ce. Musimy jednak być cierpliwi i chwilę spokojnie posiedzieć przed akwarium, by móc dostrzec ślad życia tego odludka.

Badis błękitnopłetwy jest rybą stosunkowo spokoj­ną, żywiącą się małymi organizmami wodnymi. Jedynie w okresie tarła samce są trochę żywsze i agresywniejsze. Robią się wówczas zupełnie ciem­ne i wyskakują ze swej kryjówki niczym zjawy.

W porównaniu z badisem błękitnopłetwym liścień, nazywany także przez przyrodników wielocier- niem, jest większym rabusiem, szczególnie w sto­sunku do swej nieznacznej wielkości. Posiada nie­proporcjonalnie duży pysk, który może daleko wy­suwać. Z upodobaniem pożera małe ryby, do któ­rych wolno podchodzi, chwytając je następnie wy­skakującym niczym sprężyna aparatem gębowym. Liścień zjada również wodne owady i ich larwy, larwy komarów i ochotkowatych, dżdżownice i duże rozwielitki.

Obydwie ryby rozradzają się w grocie. Zaloty ryb poprzedzające sam akt tarła są bardzo interesujące. Samce strzegą miejsca złożenia jaj oraz przez pierwsze kilka dni bezradnego wylęgu. Po tym okresie łatwo już można liścienie wychować.